ते तीन दिवस .........सुखद आठवणींचे ......!

गावातल्या बाजारपेठेत माझा tvरिपेरिंग चा दुकान होता. समोरच्या घरात ती राहायची दिसायला सुंदर थोडीशी सावली अशी ती होती.तिच्या वडिलांचा खूप मोठा बिजनेस होता. सुरवातीला मी तिच्यावर प्रेम नवतो करत कारण एवड्या मोठ्या बापाची मुलगी मला कशी काय भाव देवू शकते हाच मी विचार करून मी दुर्लक्ष करत असे.आणि मी लहानापासून कधी आई वडिलांचे प्रेम काय असते हे माहित नसलेला प्रशांत एक आजी आजोबा सोडले तर कुणीही प्रेमाने पाठीवर हात न फिरवलेला हा प्रशांत यावर कोण प्रेम करेल ? कधीच नाही प्रेम काय असते हे मलाही माहित नव्हते.पण नियतीने माझ्या आयुष्यात वेगळेच लिहून ठेवले होते.
ती शाळेत जायची एकता तिने शाळेतील विविध गुणदर्शन कार्य क्रम होते तिने माझ्याशी पहिल्यांदा एका चित्रपटाची ओडीओ केसेट मागितली. मी तिला दिली पण आजू बाजूला असणारे माझे मित्र मला चिडवू लागले पहिला पहिला मी त्यांना हसून विषय सोडून दिला. आता हळू हळू तीही माझ्याशी कधी कधी हसून बोलू लागली पण न जाणो का मी तिच्या प्रेमात ओढला जावू लागलो
       तिच्या वर्गात माझी गावातली मैत्रीण होतीमी तिला सांगितले मी नेहा वर प्रेम करतो तू तिला विचार ना तिच्या मानात काय आहे?पण तिने तिला विचारायचे सोडून साऱ्या वर्गात केले आणि हळू हळू हि गोष्ठ गावात चर्चेचा विषय झाली.पण नेहाच्या मानात काय आहे हे मला समजले नाही. मी तिच्यावर खूप प्रेम करू लागलो.
       एक दिवस मला समजले अझे प्रेम एकतर्फी आहे ती माझ्यावर प्रेम करतच नाही खूप वाईट वाटले.मी माझ्या मनाला समजावले. काही दिवस मी तिला विसरो हि शाळेत मुलीच्या क्रिकेट च्या स्पर्धा होत्या.नेहाचा सामना होता मी कोरे सरांना मी अंपायर म्हणून राहतो असे सांगितले त्यांनी मला परवानगी दिली पण जाधव सरांनी नाकारली मग काय प्रेक्षकांत बसून म्याच पाहणे हेच माझ्या नशिबी! मी म्याच पाहू लागलो सर्व मुली आप आपल्या ओढणी खांद्यावरून तिरक्या बांधल्या होत्या नेहाने आपली ओढणी कमरेला बांधली होती. काही मुले तिला अश्लील शब्दात बोलू लागली मला राहवले नाही मी तडक वूथून दुकानात गेलो पण माझ्या हरकतीवर कोणीतरी नजर ठेवून होते.
        राणी नेहाची मैत्रीण तिला जेव्हा समजले कि मी तिथून निघून गेलो.संध्याकाळी ती माझ्या दुकानात आली. मला म्हणाली "तू का निघून आलास तिथून."
"राणी हि ओढणी या ड्रेस सोबत कश्याला दिली जाते?" मी विचारले.
"मुलीच्या लाजेचे रक्षण करायला." राणी.
"मग आज नेहाने तिला कमरेला कश्याला बांधली होती?"मी.
"हे बघ तुला तिची काळजी का वाटते? ती तुझ्यावर प्रेम नाही करत."राणी.
"मी तिच्यावर प्रेम करतो म्हणून मी नाही बोलत आहे.तिच्या जागी दुसरी कोणतीही मुलगी असती ना तरीही मी तिला हेच म्हणालो असतो.कारण अश्या वागण्याने मुलांकडून अतिप्रसंगासारखे घटना घडतात."मी तिच्याकडे न पाहताच म्हणालो.
         राणी काही नं बोलतच निघून गेली. मी माझा काम करू लागलो.दुसरा दिवस उजाडला राणी परत माझ्या दुकानात आली मला म्हणाली "प्रशांत, नेहा तुला हो म्हणाली आहे."
"काय?" मी आच्यार्याने तिच्याकडे पहिले.
"हो तिने तुला होकार दिला आहे." राणी.
मला माझ्यावर विश्वासच बसत नवता.तिने आपल्या शाळेच्या ब्यागेतून एक चिट्ठी काढली आणि मला दिली
प्रिय प्रशांत,
            तू आणलेले ग्रीत्तीन कार्ड लग्नापर्यंत  खराब होतील ते तू मला माझ्या वाढ दिवसाला दिलेस तरी चालतील.माझा वाढ दिवस १८ एप्रिल ला असतो.
                                                                                                                     तुझी आणि फक्त तुझीच
                                                                                                                              नेहा.
दोन ओळींची चिट्ठी पण माझ्यासाठी ती अनमोल होती कित्ती खुश होतो मी पण १८ एप्रिल ज्या दिवसाची मी वाट पाहत होतो ते आलेच नाही तिने मला ३ दिवसानंतर नकार दिला होता.का नकार दिला याचे कारण मला आजही मिळाले नाही मी खूप वेळा तिला कारण विचारण्याचा प्रयत्न केला पण तिने मला कधी उत्तरच दिले नाही.मी आजही तिच्या नकाराचे कारण शोधतो आहे.
       तिच्या नकाराचे कारण कोणतेही असो तिने माझ्या प्रेमाचा साथ सोडला असेल पण ती माझ्या आठवणी त्या तीन दिवसाच्या आठवणी माझी साथ नाही सोडू शकत.मी तिचा आभारच मानतो माझ्यावर प्रेम करून त्या स्वर्गाहून सुंदर आठवण माझ्या जीवनात सोडून गेली.कधी मला निराशेने ग्रासले तर मी त्या आठवणी आठवतो.कदाचित ती मला विसरली असेल.मी तिला नाही विसरलो आणि नाही विसरू शकत मी तिला माझे प्रेम नाही समजावू शकलो याची मला जाणीव लास्ट पर्यंत राहील.
       नेहा कदाचित हा लेख तुझ्या वाचनात पडला तर नक्कीच तू मला समाजशील मला माहित आहे आत्ता खूप उशीरही झाला आहे मी माझा संसार सुरु केला आहे .तू तुझा सुखाचा संसार  चालू होवो हीच ईश्वर  चरणी प्रार्थना!